ขอให้ความเสียใจฉันหายไปกับฝน

เมื่อเสียงของฝนซาไป
น้ำตาข้างในยังคงเปียกปอนหัวใจ
คงมีแค่เราที่กอดตัวเราเอาไว้
ปลอบหัวใจว่าต่อไปจะไม่ผิดหวัง

ความเหงายังค้างในใจ
ทำไมฝนไปแต่ความเศร้าไม่เคยจาง
ดั่งกลิ่นของเธอที่ยังคงหอมแต่อ้างว้าง
หัวใจเปราะบางจะวันไหนก็ไม่สมหวัง

แม้ให้ใจแค่ไหน เขาคงไม่ยอมให้
หัวใจ ใจของเขา
ต้องกอดกับความเหงา
หัวใจที่เหี่ยวเฉา ทุกฤดูกาล

ขอกอดความสมหวังบ้างได้ไหม
ต้องโอบกอดความเหงาอีกนานแค่ไหน
ทำไมความผิดหวังมันจะต้องเลือกฉันเสมอไป
แกล้งทำเป็นเข้มแข็งต่อไม่ไหว
ที่เห็นเวลาฉันยิ้มจริงๆร้องไห้
ขอให้ฝนบนฟ้าช่วยนำลมพัดพาความเสียใจของฉันไปกับฝน

กลิ่นฝนที่ลอยโชยไป
ในคืนหัวใจที่ฉ่ำน้ำตาข้างใน
ทำฉันย้อนไปในตอนมีเธออยู่ข้างกาย
นิทานมากมายที่ไม่เคยได้จบสมหวัง

มีหนึ่งนิทานดี ๆ
ดอกไม้ราตรีที่แอบหลงรักดวงจันทร์
เหมือนฉันที่ลองรักใครต้องเจ็บทุกครั้ง
กอดความผิดหวังตลอดไป

แม้ให้ใจแค่ไหน เขาคงไม่ยอมให้
หัวใจ ใจของเขา
ต้องกอดกับความเหงา
หัวใจที่เหี่ยวเฉา ทุกฤดูกาล

ขอกอดความสมหวังบ้างได้ไหม
ต้องโอบกอดกับความเหงาอีกนานแค่ไหน
ทำไมความผิดหวังมันจะต้องเลือกฉันเสมอไป
แกล้งทำเป็นคนเข้มแข็งต่อไม่ไหว
ที่เห็นเวลาฉันยิ้มจริง ๆ ร้องไห้
ขอให้ฝนบนฟ้าช่วยนำลมพัดพาความเสียใจของฉันไปกับฝน

แกล้งทำเป็นคนเข้มแข็งต่อไม่ไหว
ที่เห็นเวลาฉันยิ้มจริง ๆ ร้องไห้
ขอให้ฝนบนฟ้าช่วยนำลมพัดพาความเสียใจของฉันไปกับฝน