ใครก่อน

(มันเริ่มที่จะเปลี่ยน)
มันเริ่มที่จะเปลี่ยนอีกแล้ว มันเปลี่ยนไปแล้ว
จากคนที่เคยคุ้นวันนี้มันไม่เหมือนเดิม
มันไม่ใช่อีกแล้วไม่สนิทอีกแล้ว ไม่สามารถคุยกันแล้วจะยิ้มได้เหมือนเดิม

ก็ไม่รู้เป็นอะไร แต่ทั้งสองเราแปลกไป
เริ่มไม่รับฟังหยิบอารมณ์เอามาใช้
เห็นกันได้ชัดไม่ต้องพูดเลยด้วยซ้ำ
เจอกันทุกวันแต่เหมือนอยู่เพียงลำพัง

เหมือนอยู่ไปวันๆ อยู่ไปวันๆ ไม่พิเศษ เหมือนเมื่อก่อน
เหมือนว่าจะจบสักวันวน ลูปซ้ำๆ เรื่องของเรา
เหลือแค่รอใครจะไปก่อน
เหมือนอยู่ไปวันๆ อยู่ไปวันๆ ไม่พิเศษ เหมือนเมื่อก่อน
เหมือนว่าจะจบสักวันวนลูปซ้ำๆ เรื่องของเรา
เหลือแค่รอใครจะไปก่อนแค่นั้น

คุยไปไม่ช่วยอะไรเหมือนการเงียบมันจะเป็นสิ่งสุดท้าย
ต่างคนต่างกลัวไอ้คำที่จะได้ยินว่าต่างก็หวาดกลัวการอยู่คนเดียวไม่ชิน
อันที่จริงก็รู้ดีอยู่กับใจต่อให้ดึงเธอไว้มันก็ไม่ได้อะไร
และจะทนเหมือนกันไปได้นานแค่ไหนเมื่อสุดท้ายเธอก็เลือกจะไป

อยู่กันมาก็ตั้งนานนมจนความหวานค่อยๆ จางลง
ความรักก็เริ่มซาลงช่างดูชัดในแต่บางคน
เมื่อไม่ใช่มันก็คงต้องปลงลง ความเห็นคุยกันไม่ต้องทน
ดีกว่าเงียบทำตัวเหมือนล่องหนเรื่องของเราเธอก็ไม่ได้สน

เหมือนอยู่ไปวันๆ อยู่ไปวันๆ ไม่พิเศษ เหมือนเมื่อก่อน
เหมือนว่าจะจบสักวันวนลูปซ้ำๆเ รื่องของเรา
เหลือแค่รอใครจะไปก่อน
เหมือนอยู่ไปวันๆ อยู่ไปวันๆ ไม่พิเศษ เหมือนเมื่อก่อน
เหมือนว่าจะจบสักวันวนลูปซ้ำๆเรื่องของเรา
เหลือแค่รอใครจะไปก่อนแค่นั้น

ไปวันๆอยู่ไปวันๆ ไม่พิเศษ เหมือนเมื่อก่อน
เหมือนว่าจะจบสักวันวนลูปซ้ำๆ เรื่องของเรา
เหลือแค่รอใครจะไปก่อนแค่นั้น