เราเคยเป็นคู่รักคู่หนึ่ง
ที่รักกันเป็นธรรมดา
มีเวลาให้กัน รักกันมาทุกวัน
และมีความสุขดี
แต่อยู่ดีๆ มีคนๆ หนึ่ง
ที่ไม่มีความธรรมดา
ฉันเห็นเธอนั้นแอบส่งสายตา
แบบที่เธอทำกับฉันวันนั้น
วันที่ฉันและเธอพบกัน มันเป็นความทรงจำที่ดี
แต่ทำไมวันนี้เธอกลับมาทิ้งฉันไปอยู่กับเขา
หากเธอมาขอให้ฉันยินดีกับเธอคงไม่มีทาง
เพราะวันนี้เธอไม่ต้องการฉันอีกแล้ว
ฉันจะไม่ยินดีกับรักครั้งนี้ของเธอกับเขา
มันทำให้ฉันต้องเหงา และทำให้ฉันต้องมีต้องมีน้ำตา
และฉันจะไม่อ่อนแอ ไอ้คนขี้แพ้ต้องไม่ใช่ฉัน
ฉันจะพยายามไม่เอาความหลังมาพังหัวใจ ให้เจ็บปวด
ช่างน่าตลกดี ที่ตี 5 ตี 6
ฉันยังประกบและประกอบคำสบถ
ให้มันออกมาเป็นเพลง
ที่สะกดจดลงไปในกระดาษ
ขณะที่ใจฉันมืดลง แต่กลับเป็นเธอที่สว่าง
บนความรู้สึกที่ลำบากใจ จนฉันนั้นอยากตาย
ฉันควรได้ยินอีกไหมกับคำที่บอกว่าอย่าไป
ไม่อยากให้ห่างไกลกัน จนวันที่จากกันไป
ไอ้คำสุดท้ายที่เธอบอกฉันคือเราต้องอาจไกลกัน
แม้วันเวลาจะผันเปลี่ยน จากตอนนั้นไม่รู้ว่าเป็นไง
แต่คนที่ฉันเกลียดไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร
ก็คงเป็นคนที่ไปจากฉันและลาไป แบบคาใจ
แล้วฉันต้องปล่อยให้ความรู้สึกของฉันมันชินและชาไป
ไม่ต้องร้องไห้อีก จะทำยังก็ได้ให้มันไม่คิดถึงเธอ
แล้วเธอก็คงได้ยินว่าบาร์ก่อนหน้ามันไม่สัมผัส
ก็เหมือนกับความรู้สึกของฉันที่เธอมองว่ามันไม่สำคัญ
ฉันจะไม่ยินดีกับรักครั้งนี้ของเธอกับเขา
มันทำให้ฉันต้องเหงา และทำให้ฉันต้องมีต้องมีน้ำตา
และฉันจะไม่อ่อนแอ ไอ้คนขี้แพ้ต้องไม่ใช่ฉัน
ฉันจะพยายามไม่เอาความหลังมาพังหัวใจ ให้เจ็บปวด
บาดแผลที่เธอได้ฝากไว้
มันทำให้ฉันอ่อนแอและไร้เรี่ยวแรง
แต่ฉันต้องฝืนและทนเอาไว้
แค่ค่ำคืนที่มันโหดร้าย
และฉันจะพยายามให้เธอหายไป
ฉันจะไม่ยินดีกับรักครั้งนี้ของเธอกับเขา
มันทำให้ฉันต้องเหงา และทำให้ฉันต้องมีต้องมีน้ำตา
และฉันจะไม่อ่อนแอ ไอ้คนขี้แพ้ต้องไม่ใช่ฉัน
ฉันจะพยายามไม่เอาความหลังมาพังหัวใจ ให้เจ็บปวด
