หลบไม่พ้นจริง ๆ ยิ่งไม่อยากจะเห็นก็ยิ่งได้เจอ
ภาพของเขาและเธอ อยู่ด้วยกัน
เราไม่น่ามาพบกันเลย เพราะฉันไม่เคยลบเธอไปจากใจ
หนีมาได้ไกลสักเท่าไหร่ สักเท่าไร สุดท้ายก็เจอ
เธอก็คงแค่อยากจะทักคนที่เคยรู้จัก แค่เพียงเธอยิ้มฉันแทบจะหยุดหายใจ
และจักรวาลของคนเหงา ที่เคยเข้มแข็งเพียงลำพังมาแสนนาน ก็พังทลาย ขอเชิญ
ได้โปรดไปไกล ๆ สักที
(อธิบายสักเท่าไหร่ เธอคงไม่มีวันเข้าใจ)
จะอยู่ตรงนี้อีกนานมั้ย
(ทุก ๆ คืนยังคิดถึงเธอเวลาที่นอนหลับตา)
โปรดอย่าอยู่เลยนะรีบไป
(เธอไม่ต้องพยายามในเมื่อเธอเป็นคนบอกลา)
แค่ปล่อย แค่ปล่อยให้เวลา ช่วยเยียวยาฉันเอง
ขอบคุณที่เธอหวังดี ที่ยังเห็นฉันในสายตา
แต่เก็บเอาไว้ดีกว่า ถ้าเธอห่วงฉันจริง ๆ
เธอคงไม่คิดทิ้งกันไปกับใคร หนีมาได้ไกลสักเท่าไหร่ สักเท่าไร สุดท้ายก็เจอ
