อาจเป็นเพราะฉันเองคงชินกับการมีเธอเคียงข้างกัน
จะสุขสมหวังหัวเราะร้องไห้ ฉันก็มีเธอเคียงข้างกัน
ฉันมีความสุขที่มีเธอ หันหน้าไปก็เจอเธอทุกเวลา
แต่ก็ไม่รู้เมื่อไรที่มันเริ่มจะก่อตัวในหัวใจ
มากเกินลึกซึ้งเกินคำว่าเพื่อนกัน มันเพิ่งทำความเข้าใจ
ฉันคอยบอกตัวเองประจำ สักวันจะบอกเธอว่าคิดยังไง
แต่เมื่อฉันล้มลงเธอยื่นมือ บอกว่าไม่เป็นไร
เธอฉุดให้ฉันยืนและพูดมาว่าไม่ต้องเกรงใจ
เพราะว่าเรามันเป็นเพื่อนกัน
มีเธอมีฉันเราเป็นเพื่อนกันตลอดไป
แล้วฉันควรทำตัวอย่างไร
เพราะความจริงที่ฉันไม่มีเธอต่อไป มันทำให้ใจฉันไม่กล้า
(บอกรักเธอ บอกรักเธอ บอกรักเธอ)
เพราะฉันแค่เสียหัวใจเธอให้ใคร ฉันว่ามันยังดีซะกว่า
(สูญเสียเธอ สูญเสียเธอ สูญเสียเธอ)
เพราะอย่างน้อยได้อยู่ตรงนี้ ยังได้หัวเราะร้องไห้
และคอยซับน้ำตา (ซับน้ำตา)
อยู่ตรงนี้ได้ยืนข้างเธออยู่อย่างนี้
ฉันว่ามันยังดีซะกว่า
เพราะว่ารักของฉันมันมากเกินกว่า
กว่าจะยอมเสียน้ำตาให้การไม่มีเธอ
อยู่ตรงนี้
ฉันแค่กลัวสูญเสียเธอ
ไม่อยากยืนลำพังไม่มีเธอ
เพราะฉันแค่กลัวสูญเสียเธอ
ไม่อยากยืนลำพังไม่มีเธอ
เพราะฉันแค่กลัวสูญเสียเธอ
ฉันไม่อาจจะยืนโดยไม่มีเธอ
อยู่ตรงนี้ได้ยืนข้างเธออยู่อย่างนี้
ฉันว่ามันยังดีซะกว่า
