อีกครั้งที่เดินออกมาตั้งไกล
คราวนี้ต้องทนได้ไม่กลับไปแน่นอน
แต่แล้วเพียงเจอคำอ้อนวอน
สุดท้ายแล้วฉันก็ใจอ่อนให้กับรอยยิ้มเธอ
ลืมไปเลยว่าเจ็บลืมไปเลยว่าโกรธ
สุดท้ายก็ได้แค่โทษตัวเอง
ทำไมเป็นคนที่อ่อนแอเหลือเกิน
ทำไมยังเดินกลับไปที่เดิมซํ้าๆ
ทำไมเจ็บแล้วไม่จำ
ทำไมยอมให้เขาทำ
ทำไมยังโง่ซํ้าๆ
ทำไมทำไม
กี่ครั้งที่บอกตัวเองให้พอ
ชีวิตต้องไปต่ออย่ารอเป็นของตาย
แต่แล้วความเข้มแข็งที่เข้าใจ
หน้าตาเป็นยังไงยังไม่เคยเห็นเลย
ลืมไปเลยว่าเจ็บลืมไปเลยว่าโกรธ
สุดท้ายก็ได้แค่โทษตัวเอง
ทำไมเป็นคนที่อ่อนแอเหลือเกิน
ทำไมยังเดินกลับไปที่เดิมซํ้าๆ
ทำไมเจ็บแล้วไม่จำ
ทำไมยอมให้เขาทำ
ทำไมยังโง่ซํ้าๆ
ทำไมเป็นคนที่อ่อนแอเหลือเกิน
ทำไมยังเดินกลับไปที่เดิมซํ้าๆ
ทำไมเจ็บแล้วไม่จำ
ทำไมยอมให้เขาทำ
ทำไมยังโง่ซํ้าๆ
ทำไมทำไม
ทำไมเป็นคนที่อ่อนแอเหลือเกิน
ทำไมยังเดินกลับไปที่เดิมซํ้าๆ
ทำไมเจ็บแล้วไม่จำ
ทำไมยอมให้เขาทำ
ทำไมยังโง่ซํ้าๆ
ทำไมเป็นคนที่อ่อนแอเหลือเกิน
ทำไมยังเดินกลับไปที่เดิมซํ้าๆ
ทำไมเจ็บแล้วไม่จำ
ทำไมยอมให้เขาทำ
ทำไมยังโง่ซํ้าๆ
ทำไมทำไม
ทำไมทำไม
ทำไมทำไม
