ชินชากับวันเวลาที่ว่างเปล่า
แววตาที่เคยมองกันไม่เหมือนเก่า
วันนี้เหมือนเราเป็นคนไม่คุ้นเคย
พยายามใกล้เธอให้มากขึ้นเท่าไร
ยังไกลออกไปไกลจนเท่าเดิม
อยากถามตัวเองไม่เหนื่อยบ้างหรือไง
ยิ่งทุ่มเทไปแค่ไหน ไม่ช่วยอะไร
ยิ่งทำลงไป ยิ่งพังกว่าเก่า
มันคงถึงเวลาต้องตัดใจ
ขอโทษที่ไปต่อไม่ไหว
ฉันคงต้องยอมปล่อยเธอไป
ยิ่งฝืนดึงดันยิ่งทรมานยิ่งนานยิ่งเหนื่อยใจ
ขอโทษที่ไปต่อไม่ไหว
ทนอยู่กันไปทำไมเปลืองน้ำตา
ถอยออกมาเพื่อรักตัวเอง ดีกว่าต้องรักใคร
ความรักที่ฝืนคงไม่ใช่ความสุข
กลายเป็นฉุดดึงกันซะมากกว่า
เหนื่อยไหมที่ต้องทนยิ้มซ่อนน้ำตา
ยิ่งทุ่มเทไปแค่ไหน ไม่ช่วยอะไร
ยิ่งทำลงไป ยิ่งพังกว่าเก่า
มันคงถึงเวลาต้องตัดใจ
ขอโทษที่ไปต่อไม่ไหว
ฉันคงต้องยอมปล่อยเธอไป
ยิ่งฝืนดึงดันยิ่งทรมานยิ่งนานยิ่งเหนื่อยใจ
ขอโทษที่ไปต่อไม่ไหว
ทนอยู่กันไปทำไมเปลืองน้ำตา
ถอยออกมาเพื่อรักตัวเอง
ก็ถ้าหากเธอยังรักกัน คงไม่ยอมปล่อยมือฉันไป
คงจะกลับมาแก้ไข ให้รักของเราได้ไปต่อ
ในเมื่อมันไม่ได้สำคัญ ถึงเวลาแล้วที่ต้องพอ
อยากเก็บความทรงจำดีดีให้ยังมีความหมาย
ขอโทษที่ไปต่อไม่ไหว
ฉันคงต้องยอมปล่อยเธอไป
ยิ่งฝืนดึงดันยิ่งทรมานยิ่งนานยิ่งเหนื่อยใจ
ขอโทษที่ไปต่อไม่ไหว
ทนอยู่กันไปทำไมเปลืองน้ำตา
ถอยออกมาเพื่อรักตัวเอง ดีกว่าต้องรักใคร
